Yıllar sonra ilk gençlik yıllarımın geçtiği yerde buluyorum kendimi. Avustralya Açık tenis turnuvası burada yapılacakmış. Ben de katılacak olan tenisçiler arasındayım. Kaydımı yaptırmak için kucağımda koşum takımları jüri odasına giriyorum. Beni tartıya çıkarıyorlar ve aynı zamanda da boyumu ölçüyorlar. Boyum olduğumdan 10 cm. kısa olarak 1.83 çıkıyor, buna rağmen kilom da olduğundan 10 kg. fazla olarak 103 çıkıyor. Bu boy ve kilo ile Nadal'a rakip olmayacağımı söylüyorlar. Ben de kucağımda koşum takımları dışarıya çıkıyorum. Kapıda Abdülaziz'in saltanat arabasına benzer bir araba duruyor. Atları yok ve koşumsuz. Biraz ileride otlayan atlardan dört tanesini getiriyorum ve onları arabaya koşuyorum. Büyük ablam, ben ve diğer kardeşlerim ve o gün sadece orada gördükleri genç kadın ile arabaya biniyoruz ve gezmeye çıkıyoruz. Okuduğumuz ortaokulun önünden geçerken büyük ablam: "Bakın, şu en üst kattaki köşe pencereden dışarı sarkan kişi benim, bakın bakın gördünüz mü, size el sallıyorum" diyor. Daha sonra ilçenin girişindeki caddede ilerlerken, yolun kenarındaki evlerden daha önce arkadaşlık yaptığım kızların dışarı çıktıklarını görüyorum. Bu arada, arabadaki genç kadın bana dönerek ve adımla hitaben: "Seninle biz nereden çıkacağız ....." diyor. Ben de kendisine, "Bu şartlarda biz bir yerden çıkamayız" diyorum. Araba bizi başka bir yerde nehrin denize döküldüğü ağızda "Kadir'in Yeri" ne getirdiğinde yanımızdaki genç kadını orada otururken görüyorum, rakımızı ve balıklarımızı söyleyip güzelce demlenecekken martı çığlıkları ve karga sesleriyle uyanıyorum, saat 05:20.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder