5 Haziran 2012 Salı

TOPLUMCU CÖMERTLİK


Son Şiirim

Elim eline değsin
Isıtayım üşüdüyse
Boşa gitmesin son sıcaklığım.


           Dünyaya doğarken tek varlığı ana rahminden aldığı sıcaklık olan sanatçı, bu dünyadan giderken, o sıcaklığı da yanında götürmemiş son nefesinden önce (sözsel de olsa), onu da ihtiyacı olana bağışlayacak kadar cömert davranmış, tıpkı; anılarını, hikayelerini, oyunlarını, şiirlerini, romanlarını, kısa hikayelerini ve adını bize ve edebiyatımıza bağışladığı gibi.



Not: Aile büyüğümüzün sanatçı ile olan anılarını konuşurken geçen bir anekdottan ilhamla.

8 yorum:

Yueya dedi ki...

Bacaksız serisi benim çocukluğumdur.. Nur içinde yatsın.

Hektor dedi ki...

Hepsi birbirinden güzeldir. En çok hangi Bahri'yi severdin?

Yueya dedi ki...

bacaksız sigara kaçakcısı sen?

Hektor dedi ki...

Ben de... Kamyon şoförü de güzel. Onu da çok sevdimdi.

Yueya dedi ki...

Feriti hatırlıyor musun?

Hektor dedi ki...

Şişko Ferit. Soyadı da 'Derler'di. Komiserden fena patak yemişti.

bozbek dedi ki...

Bu nasıl bir son şiir ki , beni benden aldı!!

Hektor dedi ki...

Son şiirler, bizi bizden aldığın gibi, şairleri de bizden alan şiirler bozbek.