Sonunda çocukları kurtardık. Çığlık atmayı öğreteceğiz ya (!). "Peki ya kadınlar...Onlar ne olacak" diye soracak olursanız: Bu sorunun yanıtı kendi içinde zaten. Bir nesil sonra onlar da kurtulacaklar. Çünkü bugünün çığlık atmasını öğrenip kendini koruyan (kız) çocukları, yarın (kadın olduklarında) haydi haydi koruyacaklardır. Tüm tacizler, tecavüzler, kıyımlar çocuklar çığlık atmayı bilmedikleri için oluyor!
2 yorum:
Ciglik atmak, ta yerinde bir cozumdur. Basima geldiginden biliyorum,10 yaslarindaydim,uyuyordum 17 yaslarindaki kuzenimin,bana dokunusuyla uyandim.daha oncelerde dokunurdu ama her nedense sebebini,anlamazdim ve kimseye soylememistim. Korku ve saskinlik icinde anne, annem nerde diye bagirdigimi ve kuzenin korkuyla odasina kactigini hatirliyorum. Bir daha hic olmadi...
Sizin aslinda bu yaziyi Aile bakanini sozlerinden aldiginiz bir kesit uzerinden dalga gecmek icin yazdiginizi hissediyorum ama ABD de ana sinifina giden cocuklara, aileden bile olsa buyuklerin ,yabancilarin dokunmasi arabalarina alip goturmeye calismasi durumunda baska guvenilen bir buyuge anlatmasi, ve ozellikle ciglik atmasi anlatilir...
Nerden mi biliyorum kizim ana sinifina gittiginin haftasinda bana,eger bana dokunursan 911 telefon numarasini cevirip polis cagiririm dediginden...
basit bile olsa Cocuklarimizi, buyuklerin ,yabancilarin,ozel yerlere dokunmalari alip onlari bir yere goturmeleri durumunda ne yapacaklari konusunda egitilmeleri sart..
Kadinlara da birisi sizie saldirirsa kendinizi, sanki cocugunuzu korur gibi koruyun.. diye ogut veriyorlar..
Bu konu Türkiye'de toplumsal bir yaradır. Çözümü de çığlık atmak değildir. En azından ülkemizde...
Yıllardan beri çocuk işçilerin, çocuk gelinlerin çığlıkları var bu ülkede. Milyonlar zaten çığlık atıyor. Bu istismar; hükümet, devlet ve yargı konusu ve sistemin bir arızasıdır. Çığlık atmak bir norm haline getirilirse; hakim: Kızım, çığlık attın mı? diye sorar. Örnekleri var. ABD'de çocuklara öğretilen bir çözüm olabilir. Çocuğun annesine: "Eğer bana dokunursan 911'i ararım demesi de travma değil de nedir? Sevgili Irmak...
Yorum Gönder