RÜYAMDA 15 ŞUBAT

An olarak 14 Şubat itibariyle sıkıcı geçen şu son birkaç günün ardından, bir gece yatıp ertesi gün kalktığımda kendimi; şimdi hayatta olmayan annemin de sağ olduğu çok sevdiğim, çocukluğumun geçtiği evde yine çocuk olarak buluyorum.  Bahçedeki, üzeri gül ve hanımeli ile kaplı kameriyede kahvaltımızı yaptıktan sonra annem: “Bugün eski sevgilini görmeye gidiyoruz” diyor. “Peki” diyorum. Ben ve annem kapıdan çıkıyor ve yürüyerek eski sevgilime gitmek üzere yola koyuluyoruz. Eski sevgilimin evine geldiğimizde kendimizi takside buluyoruz. Ben: “Kaç lira tuttu diye soruyorum”. Taksici: “Bugün sevgililer günü yanınızda sevgiliniz olsaydı sizden para almayacaktım” diyor ve taksimetrenin yazdığı rakamı söylüyor, ödüyorum. Üç katlı bir binanın önüne geliyoruz. Binanın kapısından içeri girip merdivenleri çıkıyoruz. Daire kapısını yetişkin bir kız açıyor. Bizi içeri buyur ediyor. Sobalı bir evin salonuna geçiyoruz. Biraz sonra Catherina Zeta Jones geliyor. "Ben, eski sevgilinim" diyor. Orantılı vücudu, koyu kestane saçları ile, gösterişli ve güzel bi bir kadın. Biraz sonra çocuklarını çağırıyor. "Büyük olan kız, tıp öğrenimi görüyor, küçük olan erkek uçak mühendisliği okuyor" diyor.  Üçüncüsü burada yok diyor. Evde bulunan arkadaşları beni incelemeye alıyorlar. Uzaktan, yakından, profilden uzun uzun gözlemledikten sonra, içlerinden biri, eline aldığı maşa ile sobayı karıştırıyor. Gitme zamanı geldiğinde kapıya yöneliyoruz fakat kapının içeri girerken kullandığımız kapı olmadığını, o kapının belli bir saatten sonra iptal edildiğini, bizim başka bir kapıdan inmemiz gerektiğini söylüyorlar. Çıkmamız gereken kapıya yöneliyor ve merdiven  sahanlığına geliyoruz. Aşağı inen merdivenlerin ters olduğunu görüyorum. Ayaklarımızı basacağımız basamaklar ayağımızın altında değil, başımızın üstünde. “Bu merdivenlerden annem inemez” diyorum. Bunun üzerine bir başka kapı açıyorlar ve annemin oradan inebileceğini söylüyorlar. Herkes aşağı inmek üzere gösterilen kapıya yönelirken, ben gitmemiş olduğumu ve odada kaldığımı görüyorum. Çok geçmeden eski sevgilim benimle sevişmek istediğini, uzun zamandır görmediği için çok özlediğini, onunla sevişmezsem, bundan sonra hiç kimse ile sevişemeyeceğimi söylüyor. Tüm olanlardan sonra çıkmak için kapıya yöneliyorum ve merdivenlerin kum ile dolu olduğunu görüyorum. Kumları elimle ve ayaklarımla bir taraftan diğer tarafa atarak basamakları açıyor ve dışarı çıkıyorum. Dışarıda yürürken, simokinli  ve papyonlu elbiseler içinde S.Y'yi görüyorum. Elinden tuttuğu ve siyah-beyaz gelinlik giyen, rüyadayken tanıdığım fakat uyandıktan sonra kim olduğunu anımsayamadığım bir kadınla evleneceğini söylüyor ve benim de kendisine nikah şahitliği yapmamı istiyor. S.Y. bunları söyledikten sonra kendimi nikah salonunda buluyorum. Benden başka Zizek ve Jean Vigo'nun da orada şahit olarak bulunduğunu görüyorum. Nikah memuru iki şahit yeterli deyince, ben masadan kalkıyorum. S.Y. dört kez evet dedikten sonra evleniyorlar ve nikah memuru her ikisine de Zizek’in, "Gülünç Yücenin Sanatı:  David Lynch’in Kayıp Otoban’ı"  adlı kitabını veriyor.