YİNE-Lİ-YORUM III

Sürekli batıya gidersek, arkamızda kalan her yer doğu olur.
Doğuya giden otobüse binip, batıya gitmeyi düşlemek; aşağı inen asansöre binip, yukarı çıkmayı beklemeye benzer.

"Baraşılı" da "başarılı" bir yanlış yazımdır..

Bir zamanlar Cüneyt Arkın'ın bir film için verdiği çekimlerden iki film çıkarıldığını ve sanatçının bundan habersiz olduğunu okumuştum.

Eleştiriye her zaman açık olmak gerek. Yapılan bir yanlış, eleştiri ile düzeltilebilir. Bunda gocunacak bir şey yoktur. Hiç birimiz tam anlamıyla yazar değiliz. Kaldı ki, düzeltmenimiz de yok. Eleştiriyi yapan kişi, yeter ki, karşısındakini rencide etmesin ve saygınlığını yitirmesin. Kişi, yanlışını düzelttikten sonra karşılığında teşekkür etmese de olur...

 Bach'ı dinledikten sonra, (klâsik müzik dışındaki) diğerleri 'süt vermeyen meme' gibi geliyor...

İnsanoğlu yirminci yüzyılın başından son dönemlerine kadar, gerek ritm, gerek tarz ve gerekse yorum olarak her on yılda bir yakaladığını '90'lardan itibaren artık yakalayamaz olmuş, bunu müzikte de görmek mümkün. Hala Pink Floyd'da, Led Zeppelin'de, İron Maden'da, Jethro Tull'da, Fikret Kızılok'da buluyoruz kendimizi. Popüler olanı hiç söz etmiyorum bile. Her devirde birbirinin tekrarı, sabun köpüğü işler onlar.

Beynin özgürleşmesinden, onun kafatasından çıkıp gitmek olduğunu anlayanlar; boş kafataslarınızı saksı yapın.

Tanışma evresinde duyguların öne çıktığı anlarda es geçilen bazı davranışlar, aynı çatı altında yaşamaya başlayınca çekilmez olabiliyorsa; kişilerin yapması gereken, sevgi ve aşk duygusunun sürekli doruk noktada olmayacağı uzun zaman dilimi içerisinde katlanamayacağı bu davranışları bilerek bir kez daha düşünmeleridir.


Foto: Brassai (Untitled 1933)