DİLEKLER

                      
                      Zaman zaman daha önceki yazılarımı okur ve düşünürüm. Yine böyle yaparken, 17 Aralık 2011 Cumartesi günü nini' nin mimine yazdığım 2012 dileklerimle ilgli yazı çarptı gözüme. Bu mimde ilk dileğim:
'Tüm silahlar yok edilsin. Savaşlar bitsin. Hiç kimse ve hiç bir ülkenin elinde ateşli silah bulunmasın. Ateşsiz olanlar da toprağa gömülsün. 31 Aralık günü, her yıl, her yerde "Dünya silahsızlanma günü" olarak kutlansın' olmuş.
                      Aradan geçen bir yıla yakın süre zarfında, değil bu ve diğer dileklerimin gerçekleşmesi, dünya daha da bir silahlanma yarışının içine girmiş ve bölgesel olarak savaşın eşiğine gelmişiz.  Daha çok kadın öldürülmüş, şiddet görmüş. Aç ve yoksul insan sayısı artmış, eğitim ve ve sağlık hizmetleri paralı hale gelmiş. Doğal kaynaklarımız ve ormanlarımız daha çok tahrip edilmiş ve daha çok tahrip edilmesine kucak açan projeler hayata geçirilmiş. Etrafımda gördüğüm aşksız bir insan bile,  'aşksız insan kalmasın. Herkesin bir aşkı olsun' dileğimin de gerçekleşmediğinin göstergesi olduğuna göre; dileklerinin gerçekleşme oranı sıfır olan biri olarak, diyorum ki, çok yazık!
                     O günkü yazımdaki dilekleri sizlerle yeniden paylaşırken, bu yazımı da yine o günkü yazımdaki son dilekle bitiriyorum: 'Tüm bu dileklerim bir gün gerçekleşsin'.